این سند تاریخی که مربوط به سال ۱۳۲۴ شمسی است، گواهی فارغ‌التحصیلی یک دانشجو از دانشسرای مقدماتی و نشان‌دهنده اتمام موفقیت‌آمیز دوره آموزشی و کسب صلاحیت لازم برای تدریس در مدارس ابتدایی است.

در آن دوران، دانشسراهای مقدماتی نقش مهمی در تربیت معلمان و ارتقای سطح سواد در کشور داشتند. این گواهینامه نه‌تنها نماد دستاورد فردی دانش‌آموخته است، بلکه بازتابی از تلاش‌ها برای بهبود نظام آموزشی و توسعه فرهنگی است.