احمد هوشنگ شریفی در سال ۱۳۰۴ در تهران از خانواده ای اهل کتابت و معرفت به دنیا آمد. پدرش زین العابدین شریفی قزوینی خوشنویس برجسته دوره قاجار معروف به صدرالکتّاب و ملک الخطاطین بود. و از شاگردان محمد رضا کلهر و عمادالکتاب بود. زینالعابدین شریفی مردی دیندار و در لباس روحانیت بود و چون پایبند به لباس خود بوده در سال ۱۳۲۰ شمسی بر اثر سختگیریهائی که در تهران در این زمینه میشد به خراسان مهاجرت و در آنجا خطاطی را حرفه خود ساخت و زندگی خود را از حقالکتابه مختصر که عایدش میشد میگذراند.
برادرش نیز ( جواد شریفی) از خوشنویسان معروف دوره پهلوی است که دیوانهای بسیاری چون رباعیات خیام و غزلیات شمس تبریزی و شاهنامه فردوسی به هنر دستانش کتابت شد. احمد هوشنگ شریفی در چنین خانوادهای چشم گشود. و پس از اتمام تحصیلات دبیرستان در تهران به اروپا رفت و در دانشگاه استراسبورگ فرانسه در رشته حقوق تحصیل نمود. سپس در همان دانشگاه در مقطع ارشد حقوق ادامه تحصیل داد و پس از آن مدرک دکترای اقتصاد خود را دریافت نمود. بعد از بازگشت به ایران در وزارت فرهنگ به استخدام درآمد و سالها معلم بود تا اینکه در دانشگاه تهران به عنوان استادیار به تدریس مشغول شد و در تاریخ ۲۶ بهمن سال ۱۳۴۶ از طرف وزیر آموزش عالی به ریاست دانشسرای عالی رسید. وی سمتهای گوناگونی داشت و در دورهای معاون وزیر آموزش و پرورش شد. دکتر احمد هوشنگ شریفی از شهریور ۱۳۵۲ تا اردیبهشت ۱۳۵۳ به عنوان رئیس دانشگاه ملی (شهید بهشتی) کار میکرد. وی کمتر از هشت ماه در این پست باقی ماند.
اندکی بعد در کابینه هویدا پس از خانم فرخ رو پارسا به وزارت آموزش و پرورش منصوب شد. از آبان ماه ۱۳۵۵ تا شهریور ماه ۱۳۵۶ نیز رئیس دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تهران بود. دکتر احمد هوشنگ شریفی در سال ۱۳۵۶ نماینده ایران در سازمان یونسکو گردید و پس از انقلاب اسلامی به پاریس نقل مکان نمود و برای همیشه در آنجا ماند.
از خصوصیات بارز ایشان در زمان تصدی ریاست دانشسرای عالی می توان به اخلاق نیکوی ایشان با دانشجویان و همکارانش اشاره کرد ( نقل از محمد استعلامی، شکوه نوابی نژاد، زنده یاد احمد صافی و ...). بهگونه ای که در جامعه دانشگاهی آن زمان به سیدخندان شهره بودند ( نقل از زنده یاد محمدرضا باطنی). از مهمترین دستاوردهای ایشان در ۶ سال ریاستاش بر دانشسرای عالی میتوان تشکیل هیات امنای دانشگاه به ریاست مجید رهنما -اولین وزیر آموزش عالی- اشاره کرد. همچنین ساخت باشگاه دانشگاه و ساختمان جغرافیا در پردیس تهران با پیگیری و تامین بودجه مورد نیاز از سازمانهای ذی ربط آن زمان در اسفند ۱۳۵۰ و در زمان ریاست ایشان آغاز شد. از دیگر اقدامات مهم وی در این دانشگاه میتوان به بازپسگیری زمینهای حصارک از مدرسه شهربانی برای تاسیس و توسعه سازمان دانشسرای عالی اشاره کرد که از مهمترین یادگارهای دکتر شریفی برای امروز دانشگاه است. یادش گرامی باد.
۴۱ سال پیش در چنین روزی شهید کاظم دهستانی زارچ به شهادت رسید. شهید کاظم دهستانی زارچ در تاریخ ۸ خرداد ماه ۱۳۳۷ در شهر یزد دیده به جهان گشود. وی پنجمین فرزند خانواده پرجمعیت دهستانی بود. کاظم اصالتاً اهل روستای زیبای زارچ در استان یزد بود و بیشتر اوقات برای شرکت در مراسم مذهبی و آیینی به روستای خود میرفت. دوران دبیرستان را در دبیرستان ایرانشهر یزد که از بهترین مراکز آموزشی آن زمان یزد بود سپری کرد. پس از گرفتن دیپلم در سال ۱۳۵۶ یعنی یکسال پیش از انقلاب به عنوان دانشجوی رشته پرستاری در مقطع کارشناسی به مدرسه عالی طرفه (دانشگاه شهید بهشتی) وارد شد و از فعالان دانشجویی در زمان حضور در دانشگاه بود. پس از آغاز تحصیل خود در آنجا به عنوان بهیار به بهداری دانشگاه تربیت معلم منتقل گردید. سالهای حضور او در تربیت معلم با ایام انقلاب اسلامی و آغاز دوران دفاع مقدس همراه بود. در همان دوران در مناطق محروم کشور مانند بلوچستان و بندر جاسک به خدمترسانی به مردم محروم پرداخت. در دوران حضور در جبهه به عنوان مسؤول پست امداد و نجات سودانیه، در جبهه سوسنگرد به خدمترسانی به رزمندگان مشغول بود و در نهایت این انسان بزرگوار در تاریخ ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۶۰ در تنگه چزابه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و پایش به درجه والای شهادت نائل آمد.
دکتر عبدالکریم قریب در سال ۱۲۹۱ خورشیدی در تهران بهدنیا آمد. پدر و مادر او از شخصیتهای اداری و دیوانی دولت قاجار بودند. او پس از مدتی به گَرَکان از توابع آشتیان مهاجرت کرد و دروس ادبی و عربی و علوم مقدماتی در همانجا فرا گرفت. وی در سال ۱۳۱۴ گواهی دیپلم متوسطه خود را از دبیرستان علمیه تهران دریافت نمود. پس از تحصیل در رشته ریاضی تصمیم گرفت که وارد رشته علوم طبیعی شود و از آن به بعد به رشته زمینشناسی علاقه پیدا کرد. در آن دوران دانشسرای عالی و دانشکده علوم دانشگاه تهران به صورت مشترک دانشجو میپذیرفت. یکی از تألیفات برجسته ایشان بلورشناسی کانیهای جزیره هرمز بوده است. پس از ۱۵ سال خدمت در دانشسرای عالی به دلیل تألیفات ایشان به درجه دکترا نائل آمدند و در سال ۱۳۳۳ دانشیار رشته زمین شناسی دانشسرای عالی شدند و همچنین در دهه ۱۳۴۰ در زمان ریاست دکتر علی اکبر بینا معاون دانشسرا و از هیأت امنای دانشگاه بودهاند. دکتر قریب در سال ۱۳۴۸ خورشیدی بنا بر درخواست خودشان با سمت استادی بازنشسته شدند. یکی از خدمات دکتر قریب در حوزه آموزش عالی ایران تأسیس دانشسرای عالی اراک در سال ۱۳۴۹ بوده است. ایشان در ۱۷ بهمن سال ۱۳۸۱ بر اثر کهولت سن از دنیا رفتند و شهر آشتیان مدفن همیشگی ایشان گشت. لازم به ذکر است خانواده این استاد فقید تعدادی از عکسها، کتاب و دستنوشتههای ایشان را به موزه دانشگاه هدیه دادهاند.
یادشان گرامی
افراد حاضر در عکس از سمت چپ: محمد جواد مشکور، ؟ ، علی اکبر بینا (رییس وقت دانشسرای عالی)، عبدالکریم قریب، ؟ ، محسن علوینژاد