استاد عبدالله انوار در روز ۱۸ اسفند ماه ۱۴۰۱ دیده از جهان فروبست. او از سرآمدان روزگار ما بود و در دانشپژوهی یگانه و بیهمتا. هنگامی که به خانهاش قدم مینهادی انبوه کتابها مجال راه رفتن نمیداد. استاد انوار در ۱۸ مرداد سال ۱۳۰۳ خورشیدی در تهران بهدنیا آمد. پدرش سید یعقوب انوار از نماینده شهر اردکان فارس در مجلس مشروطه در اواخر دوره قاجار بود. به سبب اهمیت جایگاه پدرش بسیاری از بزرگان و رهبران سیاسی ایران به منزل آنها رفت و آمد داشتند و همین مسأله موجب آشنایی استاد انوار با دانشمندان و مشاهیر معاصر شد. انوار پس از تحصیل در مقطع متوسطه به پیشنهاد پدرش به دانشسرای عالی وارد شد تا به تحصیل در رشته ریاضیات بپردازد. وی در سال ۱۳۲۱ دانشجوی دانشسرای عالی در باغ نگارستان بود و در آنجا از محضر پروفسور محسن هشترودی بهره برد. در طول زندگانی پربارش هزاران جلد کتاب را فهرستنویسی کرد و به مدت ۲۰ سال رئیس بخش نسخ خطی کتابخانه ملی ایران بود. استاد انوار به تصحیح متون کهن نیز بسیار علاقهمند بود؛ تصحیح کتاب جهانگشای نادری و شرح ترجمه دانشنامه علایی ابن سینا از آثار مشهور اوست. ترجمه و تفسیر او از متن کتاب شفای ابن سینا و همچنین تدریس ریاضیات قدیم از جمله اقدامات ارزشمندش در سالهای اخیر است. وی به دلیل سن بالایی که داشت تمام تغییر و تحولات تهران را دیده بود. به همین خاطر بسیاری از تهرانشناسان از دیدهها و تجربیات او برای پژوهش خود استفاده میکردند. یادش گرامی و جاودان
نشانی مطلب در وبگاه موزه دانشگاه خوارزمی: http://khu.ac.ir/find-127.27912.68295.fa.html برگشت به اصل مطلب